Willem Sluiter beelden in chocola

Zwolse schrijft mooiste Achterhoek-zin bij beeld Sluiter

Chocoladebeeld van bakker Stroet voor Alet Boukes en Ruurloër Arjen van Gijssel
Alet Boukes, voormalig stadsdichter van het Overijsselse Zwolle, heeft de mooiste zin geschreven over de Achterhoek. Bakker Marcel Stroet schreef hiervoor een prijsvraag uit bij de onthulling op 22 maart van het borstbeeld van de dichter Willem Sluiter tegenover zijn geboorteplek in Neede. Verheugd is de winnaar erover dat via haar deze plaats en de Achterhoek verbonden worden met Zwolle, waar ter herinnering bij Sluiters graf in de Grote Kerk een plaquette van hem is aangebracht.

De tweede prijs, die eveneens goed is voor een door Stroet en zijn dochter Chantal vervaardigd borstbeeld van Sluiter in chocolade, is voor schrijver/dichter Arjen van Gijssel uit Ruurlo, die net is gekozen als raadslid in Berkelland. De jury vond zijn inzending van een uit één zin bestaand lang gedicht over de Achterhoek weliswaar het origineelst, maar gaf de voorkeur aan de beknoptere vorm van Boukes voor de eerste prijs.

De jury voor deze wedstrijd werd gevormd door Diana Abbink (is onder andere projectleider identiteit bij het Erfgoedcentrum-Achterhoek en Liemers en voorzitter van Dialectkring Achterhook en Liemers en was voorzitter van de jury bij de Willem Sluiter Prijs) en dichter, journalist en natuurkenner Sander Grootendorst. De in Neede en Beltrum gevestigde bakker Stroet liet zich voor de prijsvraag inspireren door Sluiters bekendste dichtregels: “Waer iemant duisent vreugden soek,/ Mijn vreugt is in dees’ achter-hoek.”

Voor de winnende zin koos Alet Boukes de vorm van een gedicht, met als titel de geboortedag van Willem Sluiter:

22 maart 1627

Dees'  lentedag baarde d' Achterhoek
een nieuw geluid
dat anno 2022 nog immer fris ontspruit
in dichtregels, ontstegen aan de tijd,
' t is Willem Sluiter's werk, dat ons nog steeds verblijdt.

Achterhoek

Op de A1 bij Deventer doemt het op,
land van eeuwig groen met de heuvels,
achteloos gerimpeld door het late ijs,
die bij Neede, Losser, Lochem stralen
vol van kiezels, walvistand en diamant,
hun aanschijn wijkend voor kasteel en kamp,
iedere seconde dat mijn auto glijdt
door de coulissen van het groot bedrijf
dat het concert des levens schijnt,
naar thuis waar je Douwe Egberts drinkt,
herstel, het meesterschap uit beugelflesjes
en de shotjes flugel of dat nozem-oil
van de Zwarte Cross, het feest waar
meisjes zich in jeans en zwart mascara
giechelend door de blote schippers laten
overvaren, blonde knapen in bretels
die thuis blozend op een klantluw uur
hoog de kratten tasten bij de Plus,
en met hun tongval en op klompen naar
de keten sluipen in het nachtelijk veld;
tussen uil en wolf heb ik daar rust gevonden,
aan de bossen er mijn hart verpand,
het land van Høkers en de Superboeren
mensen van het zwaarbemeste oude zand.

Datum
16 mei 2022